Warsaw, sweet Warsaw

I tak oto przemieściłam się z powrotem do Warszawy, która to powitała mnie ciepłym wiosennym deszczem. Magnolie, czereśnie i popierdujące koty zaś zamieniłam na widoki praskich kamieniczek. Lubię tą moją burą Pragę z całą jej egzotyką i własnym ekosystemem mieszanki żulików z ahtystami.

(widoczek z mojego okna w Mansardzie w wypaśnej kamienicy, prosto na ul. Tagrową - tzw "lumpeksowo wielkie")

Na ścianie, dokładnie naprzeciwko mojego centrum dowodzenia wszechświatem, wiszą motywacyjne
karteczki. Motywacyjne karteczki motywują. Przynajmniej wierzę w to, jeśli wystarczająco często sobie to powtarzam. Może by je druknąć większe... albo w kolorze...
W każdym razie karteczki, tak, są. I są bardzo fajne, polecam. Wszystkich naraz nie pokażę, za dobrze by było, najlepsze zostaną "na kiedyś".

(w zasadzie, ta ściana jest skosem, ale zdjęcie też zrobiłam po skosie, żeby nie było widać burdelu w tle. Przez to skos nagle stał się nie-skosem, i musicie mi uwierzyć na słowo, że tak naprawdę to wszystko wisi pod kątem na oko 32,5 stopnia. Magic!)

Zmotywowana motywującymi karteczkami (nie tymi konkretnie, tylko innymi, a najbardziej tą, na której jest napisane "Rusz się, leniwa buło" [ Leniwa Buła by Chata Wuja Freda - all rights reserved ] ) pokonałam popodróżową niemoc (podróż obfitowała w atrakcje kulinarne. Pan siedzący obok mnie w przedziale, który zresztą zajął moją prawnie wykupioną miejscówkę przy oknie i nie chciał jej oddać, wspiął się na wyżyny menu podróżnego, przebił wszelkie pasty jajeczne, wszelkie kiełbasy i frytki z Maca... z apetytem spożywając kanapki z czosnkiem. Takim świeżym, w plasterki pokrojonym. W dusznym przedziale pełnym grubych ludzi. Jedną kanapkę... za drugą....) i poszłam na spacer.
Spacer, jeśli oceniać go w kategoriach polcinych - nader udany. Przemokłam do gaci, zmarzłam, pizgało jak w kieleckiem, do tego lada moment we wszystkich praskich lumpeksach pojawi się napis "Tej pani nie obsługujemy". Znów dla rozrywki obiegłam wszystkie, i znów wróciłam z niezmienionym w zasadzie stanem portfela (nabyłam jedynie "Jungle hat" - serio tak ma napisane na metce. Jakbym się wybierała do dżungli - będzie jak znalazł!). O lumpeksach praskich, o lumpeksach w ogólności i o moich największych lumpeksowych perełkach jako człek śmiertelnie uzależniony od second handów opowiem w calutkim osobnym wpisie (będzie długi).
A póki co - szybka aklimatyzacja w mieście i trza działać, póki są chęci i "wena". Rychło w czas wróciła ochota na sesje i zdjęcia, trzeba korzystać.

(na deser artystyczna martFa natura ze spódnicy i pracowicie dłubanych pod czereśnią hendmejdów, które od jutra będą poszukiwać intensywnie nowych domków. Z niektórych nawet jestem w miarę zadowolona)